جمعيت كرج براساس آخرين آمارگيري هاي موجود:

بررسي آمارهاي جمعيتي طي چند دهه در شهر كرج رشد سرسام آوري جمعيت را نشان مي دهد.شهري كه حدود 5 دهه گذشته تنها 3000 نفر جمعيت دشته براساس آخرين آمارگيري در سال 1375 جمعيت تعادل با 587/152/1 نفر مي باشد وجمعيت شهر كرج در حدود 9800000 نفر برآورده شده است كه نسبت به سال 1365 رشد ساليانه 1/7 درصد را نشان مي دهد پيش بيني مي گردد اين جمعيت تا سال 1381 به 034/603 نفر برسد.

شهر كرج بدليل نزديكي به پايتخت ودارا بودن شرايط خاص در دهه اخير در معرض رشد وتوسعه گسترش بي رويه شهرنشيني قرار گرفته و بدليل عدم پيش بيني هاي لازمه از لحاظ فضاهاي آموزشي –امكانات رفاهي- مراكز درماني وفضاي سبز و.. دچار كاستي هاي بسياري است.

كرج در 20 سال پيش ييلاق تهران محسوب مي شد و باغها وفضاي سبز قابل توجهي داشت كه متاسفانه با هجوم جمعيت مهاجر مزارع و باغهاي آن يكي پس از ديگري تبديل به ساختمانهاي مسكوني وتجاري گرديد، بنابراين براي جلوگيري از توسعه بي رويه شهر( و به جهت اينكه تجره شكل گيري محله اسلام آباد يكبار ديگر تكرار نشود) طراح جنگلكاري اراضي حصار وسيه توسط استانداري تهران پيشنهاد شد. با توجه به اين كه فاز اول اجراي طرح به مساحت 40 هكتار در محدوده قانوني شهر مي باشد لذا پس از تامين قسمتي از اعتبار از سوي استانداري توسط شهرداري كرج در سال 1369 شروع شد. به موازات اجرايي اين طرح وتامين هدف اصلي كه جلوگيري از ساخت و سازهاي غيرمجاز مي باشد ساير اهداف مهم جنبي نيز به تحقق مي رسد كه يكي از آنها ايجاد فضاي سبز به منظور مبارزه با آلودگي هوا به لحاظ همجواري كارخانه هاي صنعتي و افزايش جمعيت مي باشد. با توجه به اين كه در حال حاضر رشد شهرنشيني در كشورمان حدود 60% وعلت عمده آن صنعتي شدن كشور وهجوم روستاييان براي استفاده از امكانات شهر مي باشد لذا اين انسان شهرنشين همواره به استراحت وآرامش نياز بيشتري پيدا ميكند با توجه به تراكم جمعيت در شهر كرج وشهرك هاي تابعه سرانه فضاي سبز بسيار پايين تر از حد استاندارد خود(15متر مربع براي هر نفر) مي باشد لذا نياز به ايجاد كمربند سبز در اين منطقه وايجاد جنگل هاي مصنوعي وفضاي سبز ديگر محسوس مي باشد.

كرج نيازمند يك بازانديشي جامع:

رشد سرسام آور وگيج كننده شهر كرج پس از گذشت چند دهه همچنان تداوم يافته و در ابعاد بيشتري در حال دگرديسي سيما وهويت شهري آن است. اين امر درداخل محدوده شهر يا تخريب ونوسازي هاي زمين هاي شهري به صورت مجتمع هاي كوچك وبزرگ واشتغال حداكثر سطح و در محدوده مرزي شهر وزمين هاي زراعي، با انبوه سازي وشهرك سازي هاي متعدد با حداقل كيفيت فضايي و زيستي ديده مي شود. وجه تمايز بين اين دو تيپ اقدامات در كيفيت نسبي

روزگاري كه دهكده كرج ا زتوابع طالقان محسوب مي شد بيش از 100 خانه روستايي نداشت در اوايل جنگ جهاني دوم، دهكده كوچكي بود كه در فاصله 35 كيلومتري شمال غرب استان تهران واقع بود وجمعيت آن بيش از 3000 نفر نبود وليكن به دليل باغات سرسبز و اهار جاري به عنوان استراحتگاه مورد استفاده مردم شهرهاي ديگر مخصوصا تهران قرار مي گرفت. رودخانه پرآب كرج كه از ميان باغات زمين هاي زراعي اين شهر مي گذشت فضايي مناسب و دل انگيز وآب وهوايي مخرج براي شهر كرج كه در واقع يك در باغ شهر در سود ايجاد ميكرد.

حدفاصل سالهاي 1324 و 1325 بين دانشكده كشاورزي وفلكه اصلي كرج هيچ نوع ابنيه اي وجود نداشت با انتخاب تهران به عنوان پايتخت در دوره قاجاريه كرج نيز به دليل فاصله نزديكش با تهران- بدليل دارابودن آب وهواي مناسب وييلاقي ووجود باغهاي متعدد موردتوجه قرار گرفته و به تدريج زمينه استقرار زيرساختهاي اقتصادي- صنايع وموسسات آموزشي وتحقيقاتي فراهم گرديد و به دلايل اقتصادي و معيشتي روزبه روز بر جمعيت آن افزوده مي شود به طوري كه جمعيت كرج 980000 نفربوده كه تا سال 1382 بالغ بر 034/603/1 نفر خواهد بود.

(بررسي ستون برنامه اي ايران نشان ميدهد كه پيشينه توجه به مسائل جمعيتي در قالب برنامه هاي توسعه ، به برنامه عمراني (عمراني) دوم كشور (1334-1339) باز مي گردد كه در آن بحثهاي مربوط به آمارگيري ،نيروي انساني ونظاير آن مطرح شده بود. در برنامه عمراني سوم (1341-1346) به مساله نيروي انساني و تربيت آن براي رفع نيازهاي كشور توجه خاصي شده است.