1- بيان مسئله

2-اهميت پژوهش

3- هدف پژوهش

4- بيان فرضيه

5-تعاريف عملياتي واژه ها

بيان مسئله :

آيا بين ميزان پرخاشگري در افراد مبتلا به بيماري پرفشاري خون (hyper tension) و افراد عادي تفاوت وجود دارد؟

اهميت پژوهش :

بيماري پرفشاري خون در طبقه بنديهاي متخصصان بهداشت روان ‹‹ICD ›› طبقه بندي بين المللي بيماريهاي رواني در دسته بيماريهاي روان تني ‹‹Psy chosomatic ›› قرار دارد. اين بيماري همه ساله تعداد زيادي از افراد جامعه را مبتلا ساخته و در صورت عدم تشخيص و درمان مناسب در موارد وخيم مي تواند بسيار خطرناك باشد و افراد را در معرض سكته هاي قلبي و مغزي قرار دهد و حتي ممكن است منجر به مرگ افراد شود. با توجه به اينكه افزايش ميزان پرخاشگري و فشارهاي عصبي مي تواند يكي از عوامل سبب ساز ابتلا به بيماري پرفشاري خون باشد پي بردن به تفاوت ميزان پرخاشگري بين افراد مبتلا به بيماري پرفشاري خون و افراد عادي مي تواند گام موثري درجهت كمك به افراد مبتلا به بيماري پرفشاري خون در كنترل فشارهاي عصبي، خشم و رفتاهاي پرخاشگرانه باشد.

هدف پژوهش :

پي بردن به تفاوت ميزان پرخاشگري بين افراد مبتلا به بيماري پرفشاري خون و افراد عادي از طريق مقايسه ميزان پرخاشگري در افراد مبتلا به اين بيماري و افراد عادي هدف اساسي اين پژوهش مي باشد.

بيان فرضيه :

فرض صفر H = بين ميزان پرخاشگري در افراد مبتلا به بيماري پرفشاري خون و افراد عادي تفاوت معناداري وجود ندارد.

فرض خلاف HA = بين ميزان پرخاشگري در افراد مبتلا به بيماري پرفشاري خون و افراد عادي تفاوت معناداري وجود دارد.

تعاريف عملياتي واژه ها:

پرخاشگري : حالت، هيجان يا همان چيزي است كه به وسيله پرسشنامه AGQ به دست مي آيد.

پرفشاري خون : همان چيزي است كه توسط وسيله فشار خون سنج بدست مي آيد و درجه آن بالاتر از آن مي باشد.

فصل دوم :

مقدمه

احتمالاً تمام افراد با واژة پرخاشگری آشنایی نسبی د ارند و این حالت را تجربه کرده اند به گونه ای که اگر این واژه را متصور شویم متعاقباً حالت هیجانی آن را در ذهن می توانیم تداعی کنیم. تقریباً هیچ چیز مخرب تر از پرخاشگری نابجا نمی تواند باشد به طوری که می تواند ارتباطات انسانی را به راحتی ویران کند.

پرخاشگری عموماً رفتار کاملاً طبیعی انسانهاست اما زندگی که پرخاشگری خارج از کنترل و ویرانگر باشد می تواند در کار، ارتباطات اجتماعی و حتی در کل کیفیت زندگی مشکلاتی را به وجود بیاورد ممکن است کار به جایی برسد که شما احساس کنید اسیر هیجان قدرتمندی هستید که نمی توانید از آن اجتناب کنید پرخاشگری یک حالت هیجانی است که از لحاظ شدت می تواند خفیف، شدید یا ویرانگر باشد همانند هیجانات دیگر ، پرخاشگری موجب تغییرات زیستی و فیزیولوژیکی متعددی می شود مثل افزایش فشار خون، افزایش ضربان قلب، تند شدن تنفس و ... همچنین عصبانیت می تواند ناشی از عوامل بیرونی یا درونی باشد شما می توانید از دست فرد مشخصی مثل یک همکار یا از یک حادثه عصبانی شوید . همچنین پرخاش شما می تواند ناشی از نگرانی یا تفکر شما در مورد مسائل شخصی باشد با یادآوری حوادث و خاطرات تلخ و آسیب زا که می تواند پرخاشگری را شدت بخشد زمانی که احساس نفرت از شخصی را به زبان می آوریم یا اقدام به آسیب رساندن به وی می کنیم، دیگر نمی توانیم به این شناخت برسیم که آن شخص جنبه های خوبی هم دارد از سوی دیگر، وقتی در برابر کسی پرخاشگری می کنیم به این معناست که جاذبه آن شخص در نظر ما کم شده است. به همین سبب، پس از اعمال پرخاشگری، کوشش خواهیم کرد تا حسن های او را دست کم بگیریم و معایب وی را برجسته تر کنیم تا از این طریق ناهماهنگی شناختی را کاهش دهیم، به علاوه سعی می کنیم تا دلایل دیگری برای تنفر از آن فرد پیدا کنیم، مرد اغلب پس از فریاد زدن، کتک زدن یا شکستن ظروف احساس آرامش پیدا می کنند این اعمال، برای مدتی کوتاه تنش را زایل می کند و فرصتی فراهم می آورد تا قدرت خود را نشان دهند، اما در بلند مدت خشونت را افزایش می دهد . درهر صورت در مورد پرخاشگری و شکل گیری آن نظریات گوناگونی ارائه شده است و هر کدام از مکاتب روانشناسی نظرات خاص خود را بیان کرده اند مانند فروید که پرخاشگری از نوعی سائق می داند و یا رفتار گرایان که طبق اصول پاداش و تنبیه آن را تعریف می کنند و یا روانشناسان یادگیری که بر الگوها و یادگیری مشاهده ای تأکید دارند و یا روانشناسان شناختی که بر شناخت و طرحواره های ذهنی اشاره می کنند.

تعريف پرخاشگري :

اصطلاح پرخاشگري به طور گسترده مورد استفاده قرار مي گيرد خواه در معني نزديك شدن به اشياء و اشخاص خواه به معني درگيري با نيروهاي خارجي اين مفهوم گاهي با مفاهيم انگيختگي، كارآوري و حتي با مفهوم كنجكاوي اشتباه مي شود.

اتوكلاین برگ[1] مفهوم پرخاشگري را گسترده در نظر مي گيرد و معتقد است كه جنبه هاي مثبت يا منفي پرخاشجويي را در بردارد اگر پرخاشجويي را به جاي پرخاشگري به كار ببريم به معني محدود دشمني را نيز شامل مي شود مفهوم دشمني تا حدي شامل ارزشهاي منفي است در حالي كه پرخاشگري به معني ‹‹مخالف بودن›› داراي ارزش ارتباطي است و در بعضي شرايط مثبت و سازنده است پرخاشگري را از عمل پرخاشجويي تجاوز متمايز مي كنيم: پرخاشگري از عوامل انفعالي انسان و در انسان نهفته است و هنگام ظهور در پرده اي از پوششهاي دفاعي پيچيده شده است و به صورت بخشي از نيروي آماده براي عمل و فعاليت بروز مي كند. پرهيز صورتي از عقب نشيني پرخاشجويي است پرخاشگري هميشه با عمل پرخاشجويانه بروز نمي كند، وقتي واقع مي شود ضرورتاً پرخاش عليه ديگري نيست بلكه پرخاشجويي مي تواند متوجه خود فرد نيز بشود در انگليسي با اصطلاحات و كلمات زير توصيف مي شود پرخاشجويي به معني حمله اي كه به تحريك كسي نباشد و در انسان به صورت بدني و يا لفظي بروز مي كند، رفتاري بي خبرانه است ‹‹Agonist behavior ›› كه به صورت حمله و ضد حمله بروز مي كند براي رفتار پرخاشجويانه اي كه به تحريك ديگران به وجود مي آيد و همچنين براي عمليات پاسخ يا اعتراضي كه براي دفاع و يا حمله است بايد كلمات و اصطلاحات ديگري را جستجو كرد. Aggressiveness پرخاش، حالت نسبتاً دائمي همراه با آمادگيهاي سرشتي و نيروي ذخيره براي پرخاشجويي است و گاهي مفاهيم ابتكار عمل، جاه طلبي، درگيري و جسارت را شامل مي شود.

تعريفي ديگر : پرخاشگري يعني عملي كه به آسيب رساني عمدي ديگران منتهي مي گردد البته ممكن است اين آسيب رساني در انواع شيوه هاي پياده شده و حتي متضمن آزارهاي رواني نظير تحقير، توهين و فحاشي نيز شود اما در هر حال مفهوم آسيب به تعارض رفتارها ارجاع دارد. از اين رو خشونت تنها يكي از انواع پرخاشگري محسوب مي گردد، به اين لحاظ خشونت را حاوي مبادرت عمدي ايجاد آسيبهاي جسماني به ديگران تلقي مي كنيم پرخاشگري عمدي مي تواند از ساير انگيزشهاي غير پرخاشگرانه به شكلي متمايز متأثر گردد. يك سرباز دشمنش را مي كشد – كه اين كار عمل پرخاشگرانه است – اما واكنش او ممكن است براي حفظ زندگيش، تأمين منافع كشورش يا كسب، تأييدات سازماني گروهي باشد.

اما يك قاتل دلايل ديگري براي كشتن قربانيانش دارد. در اين موارد آسيب عمدي نوعي پرخاشگري محسوب شده اما سياقي متفاوت مي يابد. روانشناسان چنين مفاهيم متنوعي را به تبيين ابزار پرخاشگري اطلاق مي كنند در مقابل، پرخاشگري عاطفي يا خشم آلود هنگامي به وجود مي آيد كه هدف اصلي بر تعهد استوار است ‹‹بركوتيز، 1979 زيلمان›› اين نوع پرخاشگري به دليل احساس شرايط و حالات ناخوشايند رخ مي دهد. مثلاً تنفر به خشم مي انجامد و بيش از ساير عواطف با پرخاشگري همراه است لذا در شرايط معيني – توام بودن تنفر با خشم شديد، كنترل ضعيف و وجود نيتي خاص – فرد كمتري مي تواند از تمايل به آسيب رساني ديگران جلوگيري كنند.

[1]. O . kline berg